Schotse Whisky Regio’s & Gebieden
De Schotse whisky gebieden zijn onderverdeeld in gebieden die vaak een duidelijk karakter meegeven aan de whisky.
Lees hieronder meer over de verschillende Schotse Whisky gebieden..
De Schotse Lowlands worden ook wel de Gardens of Scotland genoemd. Er bevindt zich weinig turf, de karakteristieke ‘turfsmaak’ ontbreekt hier veelal in de malts. Wel aanwezig zijn grote hoeveelheden gerst van goede kwaliteit. De Lowlands zijn verantwoordelijk voor lichte malts met fruitige kenmerken. Opvallend is dat in de Lowlands een aantal distilleerderijen kiest voor een drievoudige distillatie. Dit is vrij ongebruikelijk aangezien tweevoudige distillitatie overheerst in Schotland. Het betreft Rosebank en Auchentoshan. De laatst genoemde is samen met Glenkinchie en Bladnoch op dit moment nog de enige operationele distilleerderij in de laaglanden.
Het Highland gebied kan worden onderverdeeld in 3 regio’s:
– Noordelijke Hooglanden:
Een bergachtig en onstuimig gebied, met vele diverse waterbronnen. Het gebied strekt zich uit van lnverness tot Wick, het meest noordelijke punt van het Schotse vasteland. De geproduceerde malts zijn vol van smaak en hebben een ziltig tintje. Dit wordt veroorzaakt doordat veel distilleerderijen dichtbij zee liggen.
– Westelijke Hooglanden:
Het gebied tussen Oban en Fort William produceert zachte en volle malts. Het is altijd een regio geweest waar weinig distilleerderijen waren te vinden. Op dit moment zijn alleen Oban en Ben Nevis nog operationeel.
– Centrale Hooglanden:
Het gebied dat grenst aan de laaglanden en reikt tot het begin van de Hooglanden. Je vindt hier malts met uiteenlopende eigenschappen. De meest zuidelijke distilleerderijen neigen naar Lowland malts, terwijl de meer noordelijke overeenkomsten hebben met de Speyside malts.
Een streek in de Highlands waar de meeste distilleerderijen per vierkante kilometer staan, in totaal bijna 60! De streek is genoemd naar de rivier de Spey die er doorheen stroomt. ln deze streek is minder turf aanwezig dan elders in de hooglanden. De Speyside-malts zijn over het algemeen degene met de zachtste smaak. Ondanks het grote aantal verschillende distilleerderijen die dicht bij elkaar liggen, hebben de diverse malts toch een grote verscheidenheid aan kenmerken, en zijn heel complex van smaak.
Deze malts worden geproduceerd op de eilanden Mull (Tobermory), Skye (Talisker), Iura (Isle of Jura), Arran (Isle of Arran) en de Orkney-eilanden (Highland Park & Scapa). De kenmerken zijn uiteenlopend: van fruitig tot turfachtig, met een zilte ondertoon van de zee.
Islay is een Schots eiland, het zuidelijkste van de Binnen-Hebriden. Het ligt net ten zuiden van Jura. De belangrijkste plaats is Bowmore, andere plaatsen van betekenis zijn Port Ellen en Port Charlotte. lslay staat bekend om de zware malts die er worden geproduceerd. Turf was hier lange tijd de enige brandstof, en dat is terug te vinden in de malts! Ze hebben een sterke turfachtige, rokerige, soms zelfs medicinale (jodium) geur en smaak. Dit geldt echter niet voor alle malts. Laphroaig, Lagavulin en Ardbeg behoren tot de zwaarste categorie lslay-malts. Bowmore en Caol Ila zijn wat lichter dan de eerstgenoemde, maar nog steeds robuust. Buhnahabhain en Bruichladdich zijn relatief zacht en meer fruitig. Ze vormen daarmee een sterk contrast met de zware broers. De laatste distilleerderij is Port Ellen, maar deze produceert echter geen whisky meer en voorziet alle distilleerderijen op het eiland van gemoute gerst.
Campeltown is een stad op het schiereiland Kintyre. Ooit was dit het centrum van de whiskyindustrie in Schotland, met meer dan 20 distilleerderijen. De Campeltown whisky was erg populair tijdens de Amerikaanse drooglegging in de jaren 20 van de negentiende eeuw, en werd op grote schaal gesmokkeld. Na de hoogtijdagen volgde echter economische neergang.
