Gin

Gin wordt gemaakt van een destillaat van een vergist graanbeslag waaraan jeneverbessen of sleedoornbessen worden toegevoegd tijdens het destillatieproces. De overheersende smaak van jeneverbessen is wettelijk bepaald. Verder worden specerijen als korianderzaden, engelwortel, gedroogde citroen, limoen of sinaasappelschil en iriswortel gebruikt als toevoeging. De diversiteit aan kruiden en specerijen wordt steeds groter. De EU heeft 37,5% als het minimum alcoholpercentage bepaald, in de Verenigde staten is dat 40%. Hoe meer alcohol de drank bevat, hoe sterker de smaak wordt. Gewone gin wordt weinig puur gedronken vanwege de droge smaak. Gin met sleedoornbessen is minder droog.

De historie van Gin

In de 11e eeuw brouwden monniken uit Italië slechte geestrijke dranken, waarvan de hardheid van de smaak wat werd verstopt door jeneverbessen te gebruiken. Toen in de eeuwen erna de Zwarte Dood Europa teisterde werd deze drank, die later zou uit groeien tot jenever en gin, gebruikt als medicijn. Deze zal niet veel genezend effect op de ziekte hebben gehad, maar de alcohol had wel een wat verdovende werking.

In de middeleeuwen werd in de Nederlanden een drank geproduceerd die veel op jenever lijkt. Professor Franciscus de Le Boë Sylvius maakte rond 1650 een gedestilleerde drank en hij noemde het genievre of genova. Dit betekent ‘juniper’, oftewel: jeneverbes. Dat werd in de volksmond al snel genever of jenever. Gin is afgeleid van jenever. Distillaten met kruiden als anijs, koriander en karwij waren in eerste instantie bedoeld als medicijn, maar werden al snel geconsumeerd voor het plezier.

In Groot Brittannië is dit doorontwikkeld tot een eigen Brits product; de gin. Het Engelse leger van Willem van Oranje (toen heerser van Nederland) kwam in aanraking met jenever in de 17e eeuw, midden in de 80-jarige oorlog tegen de Spanjaarden, waarin men wel een opkikkertje kon gebruiken. Het rustgevende en hartversterkende glaasje vóór de gevechten kreeg de troetelnaam ‘Dutch Courage’; Hollandse Heldhaftigheid. De troon van Engeland werd in 1688 veroverd door Willem van Oranje. Hij stuurde aan op een hogere productie van alcoholbevattende dranken en vanaf dat moment mocht gin zonder vergunning worden gemaakt. De belasting om drank te importeren ging enorm omhoog en daardoor ontstond een gigantische productie van een zeer slechte kwaliteit gin; goedkoop geproduceerd, gemaakt van kwalitatief mindere grondstoffen en met veel jeneverbes en suiker voor een betere smaak. Gin was betaalbaar voor elke beurs. Men raakte de controle volledig kwijt en in 1720 was de productie gelijk aan een halve liter gin per Londenaar; jongeren en bejaarden meegerekend. Rond 1740 bestond de helft van alle dranklokalen in Londen uit ‘gin shops’. Gin betekende sociale en medische problemen en onrust.

Rond 1750 kreeg de Engelse regering het misbruik van gin onder controle door The Sale of Spirit Act 1750, ook wel de Gin Act 1750. Alleen de grote distilleerderijen kregen alleen nog een vergunning tot distilleren. Dit verbeterde de kwaliteit. Langzaamaan werd de minder zoete variant ontwikkeld, en met de uitvinding van de nieuwe apparatuur – de Coffey Still- (ook wel genoemd Continious of Patent Still ) werden dranken van een betere kwaliteit geproduceerd. Op deze manier ontstond de droge (ongezoete) stijl gins die we nu kennen als Londen Dry Gin. De mierzoete Old Tom-gin met sterke jeneverbessmaak delfde hierbij het onderspit. Het vele zoet diende om de harde smaak van graandistillaat te verbergen. Gin groeide van een boerendrank naar een respectabele middenklasse drank.

Eind 19e eeuw versloeg gin jenever wereldwijd, vooral omdat de Amerikanen gin boven jenever verkozen. Amerikanen zijn ‘s werelds eerste cocktaildrinkers. Gin is gemakkelijk mixbaar en was, vóór wodka, de meest mixbare bare spirit voor cocktails. Doordat in de 20e eeuw de populariteit van wodka toenam, liep het gebruik van gin terug. Vanaf de 80er jaren won gin echter weer langzaam aan populariteit bij de cocktaildrinkers. Vanaf 2000 is gin weer razend populair en is het aanbod groter dan ooit.

Waar wordt Gin gemaakt?

Gin komt niet uit een bepaald geografisch gebied. De eerste ginsoorten kwamen uit Londen; tegenwoordig wordt gin overal ter wereld geproduceerd. Zo is Spanje groot in ginproductie, maar ook in de Verenigde Staten, Schotland, Scandinavië en zelfs Nederland wordt gin geproduceerd.

Het Infuseren van gin

Het infuseren van gin zorgt ervoor dat nieuwe smaken en structuren worden gecreëerd. Een infusie is het laten intrekken van smaakstoffen in vloeistoffen of vaste producten. De bekendste infusie is misschien wel het laten trekken van theeblaadjes in warm water. Dit is dus ook mogelijk met gin. Tijdens het infuseren worden smaakstoffen aan het distillaat toegevoegd. Het variëren met infusies is eindeloos, elke gewenste smaak kan aan vloeistof of vast product worden toegevoegd. Kruiden en specerijen worden vaak toegevoegd aan een infusie om een bepaalde smaak te creëren. De smaak van een component verandert wanneer er kruiden en specerijen worden toegevoegd, zeker wanneer dit met infuseren gebeurt. Als de geurmoleculen worden blootgesteld aan andere ingrediënten, lucht en warmte beginnen er een reeks chemische reacties. De oorspronkelijke geurchemicaliën worden omgezet in andere stoffen waardoor de complexiteit van de infusie toeneemt.

Verschillende soorten Gin

Er zijn 4 types gin:

London Dry Gin of Plymouth Dry Gin

Ondanks dat de naam anders doet vermoeden, hoeft deze gin niet uit Londen te komen. Het gaat om de wijze waarop deze gin wordt gemaakt. Er wordt op de originele manier geproduceerd, waarbij 1 keer wordt gedistilleerd, tegelijk met de toevoeging van alle ingrediënten. Na dit proces wordt alleen nog water toegevoegd.

Distilled Gin

Distilled Gin doorloopt hetzelfde proces als London Dry Gin of Plymouth dry Gin, maar bij Distilled Gin worden op het eind nog extra ingrediënten toegevoegd. Deze soort kennen we als de oorspronkelijke ‘premium gins’, waarbij de gins nogmaals worden gedistilleerd met bijvoorbeeld sinaasappel of limoen, of specerijen. Ook bestaat de mogelijkheid tot infuseren met bijvoorbeeld rozenblaadjes of komkommer.

Compound Gin

Bij Compound Gin staat op het etiket staat alleen vermeld dat het een gin is. Veel gebruikt als huismerk van een supermarkt of slijter. Aan deze gins zijn smaken en of extracten toegevoegd, zonder dat deze zijn meegedistilleerd. Deze manier van productie is goedkoper.

Old Tom Gin

Deze soort wordt tegenwoordig wat meer geproduceerd vanwege de comeback van gin en cocktails met gin. Old Tom gin is veel zoeter dan de klassieke gin, en dus bij uitstek geschikt voor cocktails.

Ultra Premium Gin

Ultra Premium Gin is een zuiverder gin dan de 4 andere soorten. Ultra Premium gin is meerdere malen gedistilleerd, waardoor deze gin zuiverder is dan andere soorten gin.

Het verschil tussen Gin en Jenever

Simpelweg is de overeenkomst tussen gin en jenever de jeneverbes. Het verschil zit in de soort alcohol. Gin moet worden gemaakt met neutrale alcohol, jenever met graan alcohol. Neutrale alcohol wordt gedistilleerd tot 96%, net als bij wodka. Daarnaast bestaat jenever uit moutwijn, wat een sterke graansmaak heeft, te vergelijken met whisky die nog niet gerijpt is.

Dit geeft jenever een lastiger karakter en maakt het daarom minder geschikt als mixdrank. Jenever wordt doorgaans puur gedronken, zowel op kamertemperatuur als gekoeld. Gin wordt tijdens de distillatie met veel kruiden op smaak gebracht, dit maakt de smaak zo specifiek, en is daarom zeer geschikt om te mixen. Het verschil tussen jenever en gin is dus heel duidelijk, zowel qua smaak als in gebruik.

Gin Tasting Collection

Ben je enthousiast geworden en wil je de lekkerste Gin proeven? Bestel dan een Gin Tasting Collection, Probeer ze allemaal en ontdek welke Gin jij het lekkerst vindt!